Buiten is het donker, de straten glimmen en met zacht getik op het raam kruip ik weg onder mijn dekentje, met een grote mok hete thee in mijn hand. Dat is juli voor mij tot nu toe. Niks hete zomerdagen en korte broekjes, alleen maar lekker cocoonen in mijn kamertje. Jazzmuziek op mijn platenspeler, potloden op de grond en lange gekke sokken. Liggen in mijn bed met mijn raam open, zodat ik de harde wind en stromende regen extra goed kan horen (mits de regen niet mijn kamer in waait.) Gewoon aanrommelen, hele dagen lang. Maar aanrommelen begint uiteindelijk te vervelen. Je wilt dat iemand ziet wat je doet en maakt en schrijft.

Ik had geen blog ideeën, wat moest ik nou? Inspiratieloos pakte ik het oude witte doosje van mijn kast. Het dekseltje gooi ik op mijn bed en alle briefjes strooide ik over mijn vloer heen. Eén voor één las ik ze, al die kleine en grote brieven die ik ooit kreeg. Van het 'kom buiten spelen na het eten'-briefje tot de lange levensverhalen van vriendinnen. Ik vind het zo leuk om herinneringen in mijn handen te kunnen houden.

Snel gooide ik alle brieven weer in het doosje en sprong ik op mijn fiets, in de regen. Alle winkels afgaand voor de leukste enveloppen, het prachtigste briefpapier en postzegels. Ik wilde brieven schrijven. En dan niet gewoon zo'n kladje vol met tekst in een witte envelope, maar zo'n tumblr brief, met gedroogde bloemen en oude foto's, knipsels en uitgescheurde bladzijdes uit een oud boek (nou ja, dan moet het wel een slecht boek zijn, of moet ik het dubbel hebben. Ofzo. Gaat om het idee.). Met een lintje en echt briefpapier. Zo'n brief.

Ik schreef een brief naar een vriendin, naar een kennis, maar het voldeed toch niet helemaal. Eigenlijk wil ik gewoon een brief schrijven naar een vreemde, dacht ik. Een volstrekte vreemde die dan op een dag mijn brief met mijn verhalen op de deurmat ziet liggen. Met al die foto's en gedroogde bloemen, en dat die vreemde me misschien wel een brief terug schrijft. Als diehard dromer plaatste ik een oproep op instagram. Wie wil een handgeschreven brief? Het kost niets, je hoeft ook niet per se terug te schrijven. Gewoon omdat ik de wereld graag wil schrijven. Nu heb ik drie brieven geschreven, en verwacht ik er morgen eentje terug. En het is leuk. Echt leuk. 

Maar ik wil meer schrijven. Dus bij deze nog een oproepje dan maar, op mijn blog. Ik zou het heel leuk vinden om een brief naar je te schrijven! Nogmaals; het kost niets, ik verwacht niets terug. Het enige dat ik nodig heb, is je volledige naam, adres, woonplaats en postcode. Mocht je geïnteresseerd zijn kun je een reactie achter laten, mij mailen via rivluun@gmail.com of een DM sturen op instagram, @blogmeisjenl. Ik hoop nog veel te kunnen schrijven!

Liefs Blogmeisje