Als de schapenwolken de heerlijke zon verhullen en we ons omdraaien alsof dat de witte lucht zal verhelpen, zien we nog snel de glinsterende blauwe golven. De zoute lucht blijft aan onze lippen plakken, en de warmte nestelt zich in onze huiden. We hopen dat ze daar zal blijven, want ze is zo aangenaam. We voelen zacht zand, warm onder onze voeten kietelen, en als we opkijken is ze er weer. De zon die alles gezellig maakt. Wanneer we liggen aan de zee en naast het ruisen niets meer horen, sluiten we onze ogen en genieten we van het zijn, bewust van elke ademhaling en aanraking, en worden we weer teruggebracht naar het land van zorgeloze gedachten. We zijn er lang niet meer geweest, wat is het fijn om terug te zijn.

___________________

First things first: sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen! Je kent het wel, school, drukte, vakanties zonder wifi... Maar nu, terug van een heerlijke week Mallorca, heb ik jullie weer heel veel foto's te laten zien en verhalen te delen. Ga lekker zitten en reis mee naar het zonnige Spanje.

Jaa de klassieke 'kijk dit uitzicht, ik zit in een vliegtuig- foto' moest ook ik natuurlijk even met jullie delen. Toen om twee uur ('s nachts) de wekker ging, stond ik binnen een mum van tijd klaarwakker naast mijn bedje, om mijn 'just got out of bed- look' iets minder geloofwaardig te maken. Om 03:00 zaten we in de auto, op weg naar een van de meest magische plekken op deze aardbol; Schiphol. Ik vind het geweldig dat wanneer de hele wereld in een diepe slaap lijkt te zijn verkeerd, Schiphol daarentegen een grote bron van levendigheid en vrolijkheid is. De reis verliep voorspoedig en in de vroege ochtend landden we in Palma, waar het ochtendzonnetje ons al tegemoet scheen. Vrolijk maar moe vervolgden we onze reis in een bus, waar ik een groot deel van de tijd met mijn neus tegen het raam zat, starend naar de mega cactussen, schattige dorpjes en bergen.

Eenmaal goed en wel in Cala d'or aangekomen, verliepen de dagen ongeveer als volgt: ’s Ochtends aten we muesli op het balkon, we lagen in de zon tot we omvielen van de honger, aten dan brood en fruit, gingen ieder wat voor onszelf doen (mijn vader en ik gingen dan eigenlijk bijna altijd wandelen om te fotograferen), maakten ons (eenmaal terug in het appartement) mooi voor het avondeten en vertrokken dan naar het centrum. In elke straat waren er wel weer restaurant medewerkers die ons probeerde over te halen in hun restaurantje te eten, en steeds stonden we oprecht voor hun komische reclame praatjes open (‘you Dutch? Come eat here and we’ll give you flikandel* *frikandel dus’), maar echt niets haalde het bij het romantische binnenplaatsje met de heerlijke tapas en aardige obers: 'La Bodega.' Uiteindelijk hebben we er zes keer gegeten... #sorrynotsorry. En nu zit ik na die heerlijke week dan weer op de bank in het grijze Nederland, met een hoofd vol sproeten en een camera vol foto's.

Ik heb genoten van Mallorca, in al haar kleurrijke, gastvrije perfecte imperfectie. Wie ooit twijfelt om hier heen te gaan, ik hoop dat ik je die twijfel bij deze heb ontnomen!

_______________________

Volgende keer:

Rolletjes over de datum en de pracht van gekke analoge foto's